Energy to the people

Dit was de conclusie van onze lector Gerard Berendsen na de 10e Creative Masterclass van vanavond die voor zo’n 300 aanwezigen gegeven werd door Hermann Scheer, de Duitse ‘Al Gore’.

We worden wereldwijd ‘geregeerd’ door 40 bronnen/aanbieders. Die hebben euro’s en dollartekens voor ogen. Houden de technologische innovatie tegen. Voorkomen dat we kleinschalig aan energie komen. Ze werken liever 15 jaar aan de bouw van een moderne kolencentrale dan het geld breder in te zetten. En zo had Hermann Scheer nog veel meer punten waarop duidelijk werd waarom er allerlei argumenten van de Energie Experts zijn die dus kleinschalige innovatie tegenhouden. Des te meer is het bijzonder te constateren dat er op de HAN al zo ontzettend veel goede projecten lopen in het kader van duurzaamheid. Dat we nu onze HAN Duurzaamheid website  live hebben. Dat we de studenten bewust maken van hun eigen bijdrage aan een Maatschappelijk Verantwoorde Wereld (MVW). Dat we even stilstaan bij ons eigen handelen.

Hermann Scheer zuigt het niet uit z’n duim. Hij is al jaren een van de weinigen die wetenschappelijk aantoont dat er echt iets moet veranderen.

En jong geleerd is oud gedaan. Zoals mijn dochter die een windmolentje op zonnecellen heeft gemaakt tijdens een techniekdag. Zoals mijn zoon al heeft ontdekt dat de zon over 200 miljoen jaar opgebrand is. Dat de electriciteit van nieuwe auto’s ook uit de muur komt en ergens vandaan moet komen. We hebben dus nog maximaal 200 miljoen jaar de zon. Laten we daar dan ook met z’n allen gebruik van maken. Zonder euro- en dollartekens voor ogen.

Wellicht moeten we bij elke Faculteit een HAN Duurzaamheidsprijs invoeren. Stimuleert onze creatieve jonge mensen tot creatieve en innovatieve ideeën en oplossingen: technisch, maatschappelijk, economisch, educatief.

Met een duurzame groet,
Masja

Weekje verder

Hoi Ella,
We zijn al weer een weekje verder. Het was inderdaad een geweldige zondag vorige week. Elke keer verbaas ik me er weer over dat er ’s ochtends om 5 uur al zo veel mensen aan het werk zijn. En niet te vergeten de studenten die  ’s nachts om half één de km-bordjes uitrijden. Om ongeveer 10 uur was het vorige week zondag in Arnhem opgeruimd. En om half 3 was de straat in Nijmegen weer schoon. Alsof er niets was gebeurd. En dan te bedenken dat we hier al sinds augustus vorig jaar met de voorbereidingen gestart waren. En er werken iets meer dan 100 studenten op zo’n dag mee. In de voorbereiding zitten studenten Sport & Event Management. Inmiddels wel met support van professionals want daarvoor is het een te groot en belangrijk evenement. Op de website komt nog een video en foto’s zijn al te zien op photo.femplaza.nl .

De afgelopen week zijn we druk geweest met de afhandeling, de opslag, reacties naar lopers met vragen en ook binnenkort nog een uitgebreide evaluatie. En dan starten we snel op voor de lustrum-editie. Maken we een feestje van. Diverse HAN-collega’s gaan door met trainen en inmiddels hebben zich ook nieuwe collega’s aangemeld. We hopen dat ook steeds meer bedrijven mee gaan doen.

 

M’n “gewone” werk ging ook door en dan moet ik in zo’n week echt alle zeilen bijzetten om het voor elkaar te krijgen. Plus nog even twee avonden meegelopen met de avond4daagse van m’n kinderen (10km per avond). Lekker dat het nu even weekend is en m’n voeten bij kunnen komen.

Zie/spreek je gauw weer. Heb wel wat ideeën waarbij Techniekstudenten een bijdrage aan de HKEM kunnen leveren.

groet,
Masja

HANKAN-trots

Hi Masja, wat een geweldige belevenis zondag met de HANKAN marathon. ! Met Jetty Schaap (faculteitsdirecteur Faculteit Economie en Management) met de lopers meegereden van Arnhem naar Nijmegen. Het was echt een feest: de geweldige organisatie, de prachtige route, de enthousiaste lopers. De marathon stond maandag zelfs voorop De Gelderlander. En wat ik zelf nog het leukste vind is dat het helemaal georganiseerd is door studenten. Je bent vast heel trots op ze. Ik weet niet of mensen die niet in het onderwijs werken beseffen wat een geweldig gevoel het is als je eigen studenten het  zo goed doen. Net zoiets dus als je eigen kinderen iets moois presteren.

Vandaag is onze ZOEM life gegaan: www.duurzaamheidtechniek.nl. Hier staan allemaal duurzame produkten op die door onze studenten gemaakt zijn. Binnenkort gaan we ook posters verspreiden in de stand met produkten erop die door onze studenten gemaakt zijn om te laten zien hoe prachtig techniek kan zijn. En vooral hoe hoe waardevol voor de samenleving.

Wel, ik heb nog het een en ander te doen vanavond dus ik houd het hierbij. Tot snel.

Ella

“Creatieve” reis

Hoi Ella,
Wauw, wat een reisbelevenissen en inderdaad heb je weer volop de tanden gepoetst. Super. Is ook te zien aan het aantal bezoekers. Fijn dat die er weer zijn.
Ik krijg uit je verhalen de indruk dat ze bij MIT al weer vele stappen verder zijn dan wij, dus een enorme rijke en creatieve ‘oogst’ die je met je mee terug brengt. Kunnen we binnen de HAN zeker mee verder omdat innovativiteit een belangrijk item is. Studenten zowel theoretisch als praktisch voorbereiden op een nieuwe toekomst en ze zelfs wat extra meegeven waar bedrijven en organisaties weer hun voordeel mee kunnen doen. Het zou mooi zijn als de Ontwerpfabriek ook daadwerkelijk in 2009-2010 operationeel wordt (wellicht kleinschalig, maar wel innovatief).

Ik ben inderdaad druk met de dagelijkse werkzaamheden, maar vooral ook met de HAN-KAN estafette & marathon. Je kan er inderdaad niet meer omheen, want we doen veel aan de publiciteit. Vandaag nog een radio-interview gegeven. Morgen nog de laatste lopersbescheiden de deur uit. Morgen en zaterdag wordt er ook al opgebouwd en in het parcours is de markering met HKEM al aangebracht. Ziet er prachtig uit. Ook daar is nog meer mee te doen en zouden studenten van de faculteit Techniek een belangrijke rol kunnen spelen. Hebben we het nog wel over. Leuk dat je komt kijken, want er doen ook flink wat collega’s van de HAN mee (ook vanuit de faculteit Techniek; o.a. een team The FABulous 4 )!

Hier nog de impressie van 2008: 

Kijk de video van de HAN-KAN estafette & marathon 2008

Uiteraard wordt in deze 4e editie waarbij er van Arnhem naar Nijmegen gelopen wordt ook weer gefilmd!

Goede reis terug en tot gauw bij een kop koffie.

Groet,
Masja

fabulous academy

Hi Masja,

Nog even een kort berichtje voordat ik zometeen mijn hotel uit moet. Met Amy Smith en Sherry Lassinger gesproken over de brede bachelor Technologie en Samenleving. Sherry Lassiter is bezig met een dergelijk bachelor programma voor de Fabulous Academy. We hebben afgesproken dat we kunnen participeren in hun community die deze ideeen aan het uitwerken is en daar ervaringen kunnen uitwisselen. Amy Smith is werktuigbouwkundige en werkt bij het D-lab. Ze hield een heel inspirerend verhaal over hoe je technologie aantrekkelijker kunt maken voor mensen die daar van huis uit niet zoveel mee te maken hebben. Zij werkt veel in ontwikkelingslanden, maar de wijze van werken kan denk ik ook leerzaam zijn voor de projecten waar we in Nederland mee bezig zijn, nl.het aantrekkelijk maken van techniek voor een bredere doelgroep. Ook hebben we met haar, haar ideeen besproken over de opzet en inhoud van een brede bachelor. Daarover later meer.

Janne had echt een overvol programma gemaakt voor de afgelopen dagen en ik ben helaas nog niet in staat geweest alles aan je te vertellen, alhoewel ik toch veel tanden heb gepoetst deze week, vind je niet, Masja? Maar ja, je hebt maar een paar dagen de tijd en dan is het ook goed om zoveel mogelijk te zien en zoveel mogelijk mensen te spreken. Ik probeer dit week-end onze ideeen bij de HAN en hetgeen ik heb gehoord bij MIT over techniek te verbinden en uit te werken in een stukje. Dan wordt het meer een geheel in plaats van allemaal losse ervaringen. Belangrijk voor mij bij deze reis is in ieder geval dat we bevestigd worden in onze ideeen bij de faculteit techniek als het gaat om een multidisciplinaire aanpak (naast uiteraard de meer specialistiche opleidingen) en de waarde van maatschappelijk relevante projecten in het onderwijs. En die laatste ontwikkeling is natuurlijk in de hele HAN al een aantal jaren geleden gestart met HOF. En verder natuurlijk alle waardevolle contacten met mensen die ons kunnen helpen bij onze nieuwe initiatieven. Via Janne hebben we denk ik deze reis een basis kunnen leggen voor continuiteit in onze contacten met een aantal mensen bij het MIT.

Je hebt het vast heel druk met de voorbereiding van de HAN-KANmarathon voor zondag. Succs! Ik kom beslist even kijken.

Ella

de verwondering: wow pods, quickies, tangible media en meer

 Hi Masja,

Gisteren was wel weer een heel bijzondere dag. Ik heb zoveel mensen gesproken en zoveel nieuwe ontwikkelingen gezien dat ik haast niet weet waar ik moet beginnen. ´s Ochtends een bezoek gebracht aan de Tangible Media groep waar Cati Vaucelle ons van alles heeft verteld over haar onderzoek. Dat gaat vooral over het inzetten van nieuwe technologieen en media bij therapieen bij bijv. mensen met depressies. Maar ook voor kinderen die het moeilijk vinden om hun verhaal te vertellen. Over haar projecten kan je veel vinden op de site van arachitectradure.

Dit is een foto van Cati Vaucelle bij een jas die ze ontworpen heeft voor mensen die last hebben van depressies. Het blijkt dat mensen met een zware depressie er wel bij varen als ze strak omarmd worden. Door de druk vermindert de adrenaline, en worden ze rustiger. Als mensen een aanval voelen aankomen drukken ze op een kop in de jas en klemt de jas zich om hen heen. Ze doet nog veel meer van dit soort projecten samen met doktoren die zich met nieuwe therapieen voor psychiatrische stoornissen bezig houden.

 

Dit is een project waarvan ik de naam ben vergeten. Het is een simulatie van wind en licht dat gebruikt kan worden, en inmiddels ook gebruikt wordt, door architecten om te kijken hoe de wind waait en de lichtval is bij een nieuw project. Door de objecten te verplaatsen zie je de lichtval veranderen en ook de richting van de wind tussen de objecten in (zinvol bijv. bij het inrichten van grote gebouwencomplexen met pleinen).

Cati heeft nog veel meer boeiende dingen gedaan. Daar zal ik nog op een later moment over schrijven. Eerst nu meer over de pranavmistry. Hij komt van de groep fluid interfaces . Hij is een heel bijzondere man die van huis uit echt uit de computer science hoek komt maar zichzelf een ‘designer’ noemt. In de zin van ‘ontwerpen’ waar wij het ook in onze faculteit over hebben: scenario based design. Zijn doel is om de digitale wereld te integreren met de fysieke wereld. Het grote project dat hierover gaat heet de Sixth Sense. Het is een draagbare interface waarbij de digitale wereld geintegreerd wordt met de fysieke wereld. Met handgebaren kan je informatie verkrijgen, bijv. door op de pols een cirkel te maken met een handgebaar zie je hoe laat het is, zonder dat je een horloge om hebt. Ik krijg de indruk dat dit echt een revolutie in onze informatiemaatschappij. De voorbeelden die hij liet zien zijn geweldig. We hebben het ook zelf aan den lijve mogen ondervinden. Je gelooft je ogen niet.                                                                                                     

Dit is Pranav Mistry bij een van zijn projecten waarbij informatie wordt afgelezen van een creditkaart. In de linkerbovenhoek zie je nog een stukje blauwe stof. Dat is een project over intelligente stoffen, bijv. bewegend tapijt die je de weg naar de goede plek laat zien in een gebouw. Een tomtom in het tapijt als het ware.

Ik heb nog veel meer te vertellen maar kom opnieuw in tijdnood.  We gaan nu naar een volgende bijeenkomst op het MIT over het Fablab. Probeer zo snel mogelijk weer het vervolg te schrijven.

Groetend in verwondering,

Ella

Pico-Crickets, Scratch, Camera Culture, …

Hi Masja,

Het was gisteren weer een buitengewoon interessante dag. We zijn begonnen bij Jay Silver in het medialab. Hij heeft ons verteld over het vervolg van zijn onderzoek waarbij hij de verbinding legt tussen de omgeving (natuur) en de ervaringen van kinderen in de basisschool door middel van het gebruik van nieuwe technologien (Glowdoodle, Twinkle, Mmmtsss, en de Drawdio) . De Drawdio gebruikt Constant Raes overigens ook al bij zijn voorlichtingsactiviteiten.

Dit onderzoek is een aanzet tot zijn promotie.  Hiermee wil hij de visie van Resnick in de praktijk brengen en verder doorontwikkelen, namelijk dat door middel van nieuwe technologieen creativiteit bevorderd wordt. En dat sluit natuurlijk heel goed aan bij de behoefte van onze maatschappij.

(ik heb nu een hele tijd geprobeerd een foto van Jay en zijn onderzoek te downloaden, maar mijn internetverbinding is heel traag op het moment. Ik ga nu op weg naar ons volgende bezoek, en vervolg deze weblog vanavond als ik terugkom.)

scenario based design

Hi Masja,

Het was een bijzonder bezoek gisteren aan Glorianna Davenport. We waren uitgenodigd op haar ‘granberryfarm’ in Plymouth. Voor de gelegenheid hebben we een auto gehuurd, want anders was het onbereikbaar. Glorianna had een heerlijke lunch klaargemaakt van spaghetti met garnalen en tijdens de lunch hebben we gesproken over haar bezoek in september aan de HAN. Zij is gespecialiseerd in ‘design’ scenario’s waarbij je niet moet denken aan vormgeving, maar aan ontwerpen. Als we willen komt ze in september een workshop geven over design voor de collega’s bij onze faculteit en speciaal voor de mensen die in ontwerpen zijn geinteresseerd. Ze heeft het daarbij niet alleen over media-ontwerp maar juist over de integratie van technisch ontwerpen (electrotechniek, werktuigbouwkunde, nieuwe media, userinterfaces, etc.). Dat is natuurlijk ook waar het medialab zo sterk in is. Verder is ze bereid om te kijken naar ons nieuwe curriculum voor technologie en samenleving waar dat multidisciplinair ontwerpen een speciale plaats in krijgt. Daar ligt natuurlijk ook de uitdaging voor de ingenieur van de toekomst. Met De Waag spraken we al eerder over de mogelijkheid om te kijken hoe we creatief ontwerpen als serieuze onderzoek kunnen vormgeven. Ook daarover is ze bereid met ons te praten, samen met De Waag. Met De Waag suggereerde om de uitkomsten van die workshop te presenteren op PicNic in september.

Het was dus wel een heel vruchtbare bijeenkomst. De derde week van september komt ze dan ook naar ons toe. 26 september moet ze weer terug zijn in Plymouth voor de oogst van haar granberry’s. Wist jij dat die al in september geoogst worden?;)

Van de gelegenheid hebben Janne en ik nog gebruik gemaakt om naar de Mayflower te gaan, een van de eerste schepen die in 1620 vanuit Europa met de nieuwe bewoners voor ‘New England’ aan wal kwam. 102 mensen aan boord waarvan de helft Nederlanders (sic!). 1 persoon overleden en 1 nieuwgeborene. Na de vaart van 66 dagen begon de ellende pas omdat het zo koud was op dat moment, en er onvoldoende eten was, waardoor de meesten alsnog overleden, vooral aan scheurbuik.

Er was een heel aardige gids waarmee we even hebben staan praten. Vandaar de informatie. Helaas hadden we geen tijd om de boot op te gaan.

 

 

 

En deze foto vond ik zo passend bij ons bezoek: ‘nieuwsgierig’ heb ik hem genoemd.

Het poesje gedroeg zich helemaal als hond: inclusief de commando’s zit en kom hier. De kinderen konden er niet genoeg van krijgen. Datzelfde effect zien we als Hugo Arends kinderen aan de slag zet met Scratch en de Pico-Crickets.

Vandaag zien we Jay Silver en Jae Rhim van de X-pollinates.

Ik probeer morgen weer het vervolg op dit verslag te maken.

Groet, Ella

Aangekomen in Boston

Hi Masja,

Op mijn eigen horloge is het nu 5.51 uur. Het nieuwe tijdritme heb ik blijkbaar nog niet helemaal te pakken. Gisteren om 9 uur naar bed gegaan, van een reis die in totaal toch meer dan 12 uur duurde. En natuurlijk 6 uur tijdsverschil. Maar die tijd hebben we nuttig kunnen gebruiken. Alhoewel Janne en ik niet naast elkaar in het vliegtuig konden zitten hebben we toch kans gezien om een aantal ideeen verder uit te werken. Tot ergernis van de stewardessen omdat we daardoor regelmatig het gangpad blokkkeerden. Verder heb ik veel gelezen in het boek Fab  van Neil Gershenfield. Robert Holwerda, die ik vorige week nog uitgebreid ter voorbereiding heb gesproken, had al aangegeven dat dat boek een mooi inspiratiebron is voor de plannen die we o.a. met de ontwerpfabriek hebben bij onze faculteit. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. In zijn boek geeft hij aan hoe verbaasd hij was dat er geen goede opleidingen bestaan die op theoretisch hoog niveau werken en daarnaast ook leerlingen en studenten met hun handen laten werken. Geinspireerd door de ontwikkeling van mainframe computers naar personal computers, dacht hij dat het ook mogelijk moest zijn om massafabricage te transformeren naar ‘personal fabricators’ (PF’s).  Hij begon met een werkgroep ‘How to make almost anyything’ wat een razend groot succes werd. In de link heb ik een voorbeeld gegeven van de projecten die een klas van ‘How to make almost anything’ heeft gemaakt. Hij vond het opvallend dat studenten van allerlei disciplines zich hadden aangemeld (biologen, kunstenaars, architecten, electrotechnici, informatici, …). Het zijn allemaal studenten die ‘like me, never fit into the artificial separation of computer science from physical science’. Hij was niet alleen verbaasd dat er zo veel studenten kwamen met realatief weinig technische kennis, maar ook dat ze niet in de eerste plaats kwamen voor onderzoek. Ze wilden graag zelf iets maken. En hieruit is het fablab ontstaan.

In zijn boek beschrijft hij ook hoe het leerproces  vooral wordt gedreven door de vraag naar kennis, waarbij studenten veel van elkaar leren. Hij beschrijft dit als ‘an intellectual pyramid scheme’. Ook interessant vind ik zijn ideeen over ‘how to unmake almost anything’, waarmee hij aangeeft dat het ook mogelijk moet zijn om alles wat je maakt in dezelfde stappen weer af te breken zodat je het oorspronkelijke materiaal weer terug krijgt. Hier lees ik verder weinig over in zijn boek, maar als dat lukt is het natuurlijk razend interessant als je het hebt over duurzaamheid. Misschien komen we er deze week nog wel aan toe om hier iets meer over te horen.

Al bij al maakt me dit nog enthousiaster om onze ontwerpfabriek (die gebaseerd is op de fab lab gedachte) te starten. Heel veel ontwikkelingen waarmee we bezig zijn bij onze faculteit komen daarin bij elkaar: het multidisciplinair werken waarvan Peter Senge ons vorig jaar leerde dat dit de toekomst is van de ingenieur in het westen (Angelsaksische landen en Europa), het scenario based design (dat Rober Holwerda momenteel aan het uitwerken is als onderzoeksspeerpunt voor FT, en waarover we het met De Waag hebben gehad) om te komen tot beter opgeleide ingenieurs. En natuurlijk ook het interessant maken van techniek voor mensen die van huisuit niet die affiniteit hebben (zie Technologie en Samenleving), waarvan het fablab laat zien dat dat kan als je maar aansluit bij hun interessegebieden. En daar sluit natuurlijk ook weer de ontwikkeling bij aan waarmee we bezig zijn met de Pabo’s, namelijk de Pico-crickets en Scratch, via de Life-long-kindergarten-groep van Mitchell Resnick.

Janne en ik hebben in het vliegtuig vooral gebrainstormd hoe we deze verschillende ontwikkelingen in een klein model kunnen weergeven. Hierover willen we het vandaag ook hebben met Glorianna Davenport waar we vanmiddag naar toe gaan.

 

En gisteravond natuurlijk gezellig afgesloten met een glas wijn in het Kendall hotel waar we logeren, om de hoek bij MIT.

 

Wordt vervolgd.

Ella

creatieve verbindingen

Hi Masja,

Vorige week een bijzonder inspirerende bijeenkomst gehad bij De Waag Society waar we hebben gesproken met Marleen Stikker, Frank Kresin en Henk van Zeijts, waar we veel  creatieve verbindingen mee blijken te hebben. Miranda Valkenburg van Technologie en Samenleving en Robert Holwerda van ICA waren mee, waarbij we hebben gesproken over de mogelijkheden van een mobiel FAB-lab bij de HAN, een platform voor scenario based design en een mogelijke bijdrage van de faculteit techniek aan PicNic . Natuurlijk kwamen ook de Pico-Crickets aan de orde, en de Scratch dag op 16 mei. Het was een bijzonder inspirerend gesprek. Zeker tegen de achtergrond van mijn reis naar MIT deze week. Ik heb inmiddels mijn koffer gepakt en over enkele uren stap ik in het vliegtuig samen met Janne Reessink. Zij heeft een prachtig programma gemaakt voor de komende dagen. We ontmoeten o.a. onze inmiddels oude bekenden Glorianna Davenport, Mitchel Resnick, Jay Silver en Jae Rhim Lee. Maar ook weer een aantal nieuwe mensen waaronder Amy Smith, Linda Griffith. Ik probeer je tussendoor via de weblog op de hoogte te houden. 

Ik neem aan dat jij inmiddels in volle voorbereiding voor de HAN-KAN marathon bent? Ik zie overal de aankondigingen. Je kan er echt niet meer omheen. Een beetje loper hoort hier toch bij te zijn. Grote lopers ook, las ik inmiddels op de site. Tegen die tijd ben ik weer terug en kom ik natuurlijk even kijken.

Tot snel, Ella